به گزارش اکوایران، هند با پیش‌بینی رشد ۷ درصدی تولید ناخالص داخلی در سال مالی ۲۰۲۷-۲۰۲۶، در مسیر تبدیل‌شدن به سومین اقتصاد بزرگ جهان تا سال ۲۰۳۰ قرار داد.
به نوشته اکونومیک تایمز، ماه گذشته، آژانس رتبه‌بندی جهانی S&P پیش‌بینی کرد که هند طی سه سال آینده سریع‌ترین اقتصاد در حال رشد در میان اقتصادهای بزرگ جهان خواهد بود. تخمین زده می‌شود که رشد چین در سال ۲۰۲۴ به ۴.۶ درصد کاهش یافته و در سال ۲۰۲۵، کمی بالاتر به ۴.۸ درصد برسد؛ قبل از اینکه در سال ۲۰۲۶-۲۰۲۵ به ۴.۶ درصد برسد که عمدتاً تحت تأثیر مشکلات بازار املاک و مستغلات و کندی تقاضا کاهش یافته است. S&P اعلام کرد که انتظار دارد موتور محرک رشد آسیا-اقیانوسیه از چین به جنوب و جنوب شرق آسیا تغییر کند.
افول چین و در عین حال، ظهور هند یک عامل مشترک دارند: جمعیت. جمعیت چین در حال کاهش و رو به پیری بوده که برای این قدرت تولیدکننده که جهت حفظ جایگاه رهبری به نیروی کار جوان نیاز دارد، خبر بدی محسوب می‌شود. از طرف دیگر، بیش از ۵۰ درصد از جمعیت هند را افراد زیر ۲۵ سال و بیش از ۶۵ درصد هندی را نیز افراد زیر ۳۵ سال تشکیل می‌دهد. اگر سیاست‌های دولت همسو با نیازها باشد، این تعداد نیروی کار جوان می‌تواند باعث رشد اقتصادی شود.
تغییر تعداد جمعیت صعود هند و افول چین را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد.
پیری چین
بر اساس گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، با کاهش تولد و افزایش مرگ‌ومیر پس از لغو محدودیت‌های کرونایی، جمعیت چین در سال ۲۰۲۳ برای دومین سال متوالی ۲ میلیون نفر کاهش یافت.
حزب کمونیست چین با یک وضعیت اضطراری ملی روبرو است. برای حل این مشکل، حزب می‌خواهد زنان بیشتری فرزندان بیشتری به دنیا بیاورند. حزب کمونیست به آن‌ها مشوق‌هایی مانند مسکن ارزان‌تر، معافیت‌های مالیاتی و پول نقد ارائه کرده است. همچنین با توسل به میهن‌پرستی، از آن‌ها خواسته تا «همسران و مادران خوبی» باشند.
تعداد متولدین برای هفتمین سال متوالی کاهش یافته که نشان‌دهنده کاهش نرخ زادوولد است که چالشی طولانی‌مدت برای اقتصادی و اجتماعی چین به شمار می‌رود. جمعیت این کشور به طور پیوسته در حال پیرشدن است که می‌تواند به مرور زمان، رشد اقتصادی آن را کند کرده و تواناییش را برای تأمین مخارج جمعیت سالمند رو به افزایش را به چالش بکشد.
چین که زمانی با سیاست تک‌فرزندی سعی در کنترل رشد جمعیت داشت، اکنون با مشکل برعکس آن روبروست. دولت از زمان کاهش تدریجی این سیاست در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ برای اجازه به تولد فرزند دوم و سپس فرزند سوم در سال ۲۰۲۱، به دنبال تشویق زادوولد بوده، اما موفقیت کمی داشته است.
اکنون چینی‌ها دیرتر ازدواج می‌کنند و گاهی اوقات به دلیل هزینه بالای تحصیل فرزندان در شهرهایی با محیط آموزشی بسیار رقابتی، ترجیح می‌دهند فرزندی به دنیا نیاورند. حتی کسانی که فرزند دارند نیز به دلیل هزینه بالا اغلب تنها یک فرزند دارند. جمعیت زنان در سن باروری نیز کاهش یافته است.
به طور خلاصه، نداشتن تعداد کافی تازه‌متولدین، اقتصاد چین را تهدید می‌کند، در حالی که کندشدن اقتصاد مردم را به دلیل فرصت‌های شغلی کم و بیکاری جوانان و پایین‌بودن دائمی اعتماد مصرف‌کنندگان، از فرزندآوری منصرف می‌سازد که منجر به رکود بی‌سابقه ثبت ازدواج در سال ۲۰۲۲ شده است. در حال حاضر، نرخ باروری چین یکی از پایین‌ترین نرخ‌ها در جهان است.
تعداد ازدواج‌ها در چین برای نه سال متوالی کاهش یافته و در کمتر از یک دهه نصف شده است. در سال ۲۰۲۲، حدود ۶.۸ میلیون زوج برای ازدواج ثبت‌نام کردند که پایین‌ترین میزان از زمان شروع ثبت‌نام در سال ۱۹۸۶ به شمار می‌رود؛ در حالی که این رقم در سال ۲۰۱۳، ۱۳.۵ میلیون نفر بود.
هند در مقابل چین
جمعیت در سن کار چین که به عنوان افراد بین ۱۶ تا ۵۹ساله تعریف می‌شود، به ۶۱ درصد از کل جمعیت کاهش یافته و همچنان روند کاهشی تدریجی را طی می‌کند. سهم افراد بالای ۶۰ سال به ۲۱ درصد افزایش یافته است. سن بازنشستگی رسمی در چین برای مردان ۶۰ سال و برای زنان ۵۰ یا ۵۵ سال است.
سال گذشته، زمانی که هند با ۱ میلیارد و ۴۲۸ میلیون نفر به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان از چین پیشی گرفت، چین تلاش کرد تا این تغییر را کم‌اهمیت جلوه دهد و گفت که همچنان نزدیک به ۹۰۰ میلیون نیروی کار «با کیفیت» جهت ایجاد محرکه‌ای قوی برای توسعه دارد. بر اساس گزارش جدید صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، ۲۵ درصد از جمعیت هند در گروه سنی ۰ تا ۱۴ سال، ۱۸ درصد در گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ سال، ۲۶ درصد در گروه سنی ۱۰ تا ۲۴ سال، ۶۸ درصد در گروه سنی ۱۵ تا ۶۴ سال و ۷ درصد بالای ۶۵ سال قرار دارند.
تفسیر آمارها
در مارس سال گذشته، لی چیانگ، نخست‌وزیر چین گفت: «هنگام ارزیابی مزیت جمعیتی نباید تنها به اندازه کل جمعیت نگاه کنیم، بلکه باید به مقیاس نیروی کار با مهارت بالا نیز توجه داشته باشیم».
در حالی که S&P شاهد تغییری در الگوهای رشد منطقه‌ای در آسیا بوده و انتظار دارد موتور محرک رشد آسیا-اقیانوسیه از چین به جنوب و جنوب شرق آسیا تغییر کند، چالش‌های متعددی باقی می‌ماند که بزرگترین آن‌ها مهارت‌افزایی جوانان و تأمین شغل برای آن‌ها است.
افول چین در زمانی اتفاق می‌افتد که جهان نسبت به هند خوش‌بین است. هند فرصت جایگزینی چین را دارد، اما این امر نیازمند رشد مستمر ناشی از تولید و صادرات است. بزرگترین مزیت هند نسبت به چین، جمعیت عمدتاً جوان آن بوده، اما کمبود مهارت این پتانسیل را خدشه‌دار می‌سازد. مهارت‌افزایی جوانان، به ویژه در زمینه فناوری عصر جدید، برای دهه‌های آینده هند را به یک موتور محرک رشد بزرگ تبدیل می‌کند.
هند با پیش‌بینی رشد ۷ درصدی تولید ناخالص داخلی در سال مالی ۲۰۲۷ تا ۲۰۲۶، تا سال ۲۰۳۰ به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل خواهد شد. در حال حاضر، هند پس از ایالات متحده، چین، آلمان و ژاپن پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است. S&P گفته که تحقق کامل پتانسیل بازار کار هند عمدتاً به ارتقای مهارت کارگران و افزایش مشارکت زنان در نیروی کار بستگی دارد. موفقیت در این دو حوزه هند را قادر خواهد ساخت تا از مزیت جمعیتی خود بهره‌مند شود.
سرمایه‌گذاری خارجی و تغییر زنجیره‌های تأمین دو عامل مثبت برای رشد آینده هند هستند. هند در تلاش بوده تا به عنوان یک قدرت تولیدکننده ظهور کند که به بخش فناوری اطلاعات کمک می‌کند تا از نیروی کار جوان خود بهره ببرد. اما کمبود مهارت مانع پیشرفت بخش تولید هند خواهد شد. با ظهور سریع فناوری‌های جدید مانند هوش مصنوعی و تحول سریع چشم‌انداز تجارت و صنعت، هند هر چه بیشتر نیاز دارد تا جوانان خود را برای بهره‌مندی کامل از برتری خود نسبت به چین آموزش دهد.
نظرات کاربران